Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Εσύ, που απλά μ'αντέχεις....

Ένας χρόνος πίσω... Σεπτέμβρης του '10... Πρώτη μέρα στη 'Α Λυκείου.... Άγνωστη μεταξύ αγνώστων...Με είδες με πλησίασες και μου είπες: ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ... Και κάπως έτσι έγινε... Θυμάμαι άκομα τις μεγάααααλες αγκαλιές όταν έκανε κρύο.... Θυμάμαι ακόμα τα λόγια σου όταν εκείνος με σκότωνε κάθε μέρα και πιο πολύ.... Θυμάμαι ακόμα τα όνειρα που κάναμε τότε, σε έκεινο το θρανίο.. Που εμείς είχαμε αφήσει τα σημάδια μας!! Θυμάσαι??? Τα όνειρα για κοινή φοιτητική ζωή... Για κοινό μέλλον.... Για κοινή πορεία... Όσα ευχαριστώ κι αν σου πω, θα είναι λίγα.... Ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου όταν πραγματικά σε χρειάζομαι... Ευχαριστώ που καταλαβαίνεις τι έχω στο μυάλο μου πριν καν το πω.. Ευχαριστώ που ανέχεσαι τη γκρίνια μου... Ευχαριστώ που απλά μαζί σου ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ!! Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ ΠΟΥ ΜΆΓΑΠΑΣ.... Όπως κι εγώ!!!!




σ'αγαπάω μικρή μου lacta..........................

2 σχόλια:

γλυκά χαμόγελα....