13 χρόνια μετά...

28/05/1999
Ένα γλυκό πρωινό του Μαΐου ήρθε η μαμά στο κρεβάτι, με φίλησε κι ύστερα έφυγε... "Ήρθε ο μπέμπης", σκέφτηκα και η μέρα συνεχίστηκε κανονικά...
Ώρα:14:00μ.μ: Η επιστροφή από το τότε σχολείο μέσα στη αγωνία και τη χαρά! Επιτέλους θα έβλεπα εκείνο το μικρό πλασματάκι που ένιωθα εννιά μήνες στη κοιλιά της μαμάς! Η επιστροφή μου στο σπίτι φάνταζε κάτι παραπάνω από ονειρική, αλλά τελικά άλλη τροπή πήρε! Κανείς δεν μου είχε πει ότι η μαμά κι ο μπέμπης θα έρχονταν έπειτα από λίγες ημέρες στο σπίτι! Η στεναχώρια και το κλάμα ήταν η συντροφιά μου εκείνες τις μέρες, με αποτέλεσμα ο ακατέβατος πυρετός μου!

28/05/2012
Ένα δύσκολο απόγευμα του Μαΐου, ο μπέμπης με εξετάζει στις ερωτήσεις εισαγωγής των Λατινικών. Εγώ κολλάω κι εκείνος παλεύει να με ξεμπλοκάρει! Και τα καταφέρνει! Πάντα τα καταφέρνει άλλωστε!Πάντα είναι εδώ! Πάντα η αγκαλιά του είναι εδώ!

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα είναι για πάντα ο μικρός μου πρίγκιπας! Εκείνο το όμορφο, γλυκό μωρό που μ΄ένα του χαμόγελο διώχνει κάθε πίκρα μου! Πάντα! Μα πάντα!

Να σε χαιρόμαστε! Και να είσαι πάντα εδώ! Όπως κι εγώ!

*Συγγνώμη που δεν 

ήμουνα για σένα ουρανός!

Κι αν χαμηλά πετάμε, και με μισά φτερά...

...αντέχουμε ακόμα κι αυτό είναι που μετρά!

*και θα αντέχουμε, θα αντέχουμε, θα αντέξουμε...μαζί!

Γ.Β

Μου παραπονέθηκες χθες.. Και στεναχωρήθηκα η αλήθεια! Είπα λοιπόν, να αναφέρω κάποια μικρά μα τόσο σημαντικά για μένα... Μόνο και μόνο, για να χαμογελάσεις.. Κι ας σου κάνω τη ζωή δύσκολη! Μα θυμάσαι τη πρώτη μας επαφή; Εσύ με το σγουρό, όλο τρέλα μαλλί σου, ζώντας σε μια άλλη διάσταση, χωρίς να έχεις απόλυτη επαφή με τον περιβάλλοντα χώρο! Μα αυτό αγάπησα σε σένα! Τη τρέλα σου και την αυθεντικότητά σου! Το γεγονός ότι λες τα πράγματα έτσι όπως είναι... Ήσουν -και είσαι- εδώ για μια αγκαλιά, στις δύσκολες στιγμές! Τότε που μ' έχανα και τώρα που προσπαθώ να με βρω ξανά! Και θα με βρω, γιατί εσύ είσαι εδώ! "Είμαι καλά, Ιωάννα!" Το πίστεψα όσο ποτέ άλλοτε! Αλήθεια! Το ένιωσα, σε ένιωσα! Θυμάσαι τι σου είχα πει τότε; Πρόσεξε μόνο μη χάσεις τη Γεωργία! Και με άκουσες! Όχι μόνο δεν την έχασες, αλλά στάθηκες στα πόδια σου και πάτησες τόσο γερά κάτω που κανένας, ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΣ, δεν θα σε ρίξει! Κι αν σε ρίξει, εγώ εδώ θα είμαι! Για να σε σηκώσω πάλι! Θα μείνω δίπλα σου, για να σε τυραννάω όλο και πιο πολύ! Αλλά ξέρεις κάτι; Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τη γκρίνια σου! Ίσως είναι η πρώτη φορά που σου μιλάω τόσο ανοιχτά! Μα το είχα ανάγκη!!
Α! Σ' ευχαριστώ για χθες! Για σήμερα.... Για αύριο.... Για το υπόλοιπο της κοινής μας ζωής! Γιατί ό,τι κι αν γίνει, όποια τροπή κι αν πάρουν τα πράγματα, η ζωή μας θα είναι ΚΟΙΝΗ!

ΕΚΕΙΝΕΣ!

Μα πόσο τυχερή νιώθω που έχω εκείνες! Που μένουν εδώ... Αντέχουν τα ξεσπάσματά μου, και περιμένουν να με δουν καλά! Εκείνες, που δεν μουτρώνουν όταν κλείνομαι σε μένα! Εκείνες που με νιώθουν πριν καν τους μιλήσω! Εκείνες που θα είναι εδώ ακόμα και τότε, όταν όλοι άλλοι θα έχουν φύγει! Τι να πω για εκείνες; Ευχαριστώ; Ίσως ποτέ δεν θα είναι αρκετό! Ποτέ!!
Κι όπως που είπε μία από εκείνες προχθες, δεν χανόμαστε... Χάνονται αυτοί που δεν βρέθηκαν!
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ!!




*Θέλω το χαμόγελο μου/σου πίσω ΤΩΡΑ!

ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ!

Κάτι απογεύματα....

Μελαγχολία, απογοήτευση, νοσταλγία, φόβος..... 

Μελαγχολώ για τον καιρό που περνά...

Απογοητεύομαι με τους ανθρώπους....

Νοσταλγώ τις ήρεμες στιγμές...

Φοβάμαι μη σε χάσω....

Κι είναι εκείνα τα απογεύματα, που θες να βάλεις ένα τέλος σε όλα! Σε όλα όσα σε πονούν... Κι ας ξέρεις πως αυτά σε κρατούν ζωντανό! Εκείνα τα απογεύματα που το μόνο που θες είναι να χωθείς στην αγκαλιά της μαμάς, εκεί που δεν θα σε πειράξει κανείς...

....και χτυπάει το τηλέφωνο! "Σ'αγαπώ.. και είμαι εδώ!"

*Όλα θα πάνε καλά.. Το αξίζουμε!

Απογοήτευση!

Κάθε μέρα απογοητεύομαι όλο και πιο πολύ απ'τους ανθρώπους! Μα γιατί; Άδικο δεν είναι; Γιατί τέτοια διπροσωπία στον κόσμο; Γιατί τέτοια κακία; Δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις, το ξέρω, μα εμείς τις κάνουμε ακόμα πιο δύσκολες! Στη προκειμένη περίπτωση ωστόσο, εγώ φταίω! Που δεν μιλάω.. Που αφήνω κάτι υποκείμενα να μιλάνε για μενα.. Αλλά που θα πάει! Θα γυρίσει ο τροχός... Και ίσως τότε, να μην τους αρέσει η Ιωάννα που θα γνωρίσουν! Άντε,  γιατί και η υπομονή έχει και τα όριά της!!

Όσο για σένα, εδώ θα'μαι.. Ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό!
Σ'αγαπάω!

17!

Κι αν όλα τ'άλλαζα, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα άλλαζα τη διαδρομή!

Περνάνε τα χρόνια, μεγαλώνω... Μαθαίνω... Αλλάζω... Πληγώνω... Πληγώνομαι... Αγαπάω.... Αγαπιέμαι... Ερωτεύομαι... Και με ερωτεύονται.... Η χρονιά που έφυγε μου έμαθε τόσα πολλά! Μα αυτό που μου έμεινε, είναι ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ! Μου έμαθε εκείνος πως το παν στη ζωή μας, είναι να είμαστε ο εαυτός μας... Έμαθα να λεω "ΟΧΙ"! Πόσο σημαντικό, Θεέ μου! Έμαθα να δίνω, χωρίς να περιμένω να πάρω! Έμαθα να πονάω, και να χαίρομαι, διοτί κι αυτό είναι μέρος της ζωής μας και πρέπει να το ζούμε, όπως λέει και εκείνος! Έμαθα να λέω λόγια που ξέρω πως θα κάνω πράξη! Έμαθα, έμαθα, έμαθα, έμαθα..... Έμαθα να είμαι ΕΓΩ!

Θέλω να μοιράσω πολλά φιλιά και πολλές αγκαλιές σε εκείνον! Που απ'αυτόν έμαθα...

Θέλω να πω συγγνώμη σε ανθρώπους που πόνεσα, μα δεν μου κράτησαν κακία... 

Θέλω να πω ευχαριστώ στις νεράιδες μου που είναι εδώ.. Και θα είναι.. 

*να με χαίρεστε, λοιπόν! 

~Μα ναι! Για ακόμα μία φορά

με συγκινήσατε τόσο μα τόσο πολύ!

~~Όσο για σένα! Το φιλί σου και η αγκαλιά

σου ήταν το ωραιότερο δώρο που μου έχουν

κάνει ποτέ! Σ'αγαπάω, και σ'ευχαριστώ  ΓΙΑ ΟΛΑ!