Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

13 χρόνια μετά...

28/05/1999
Ένα γλυκό πρωινό του Μαΐου ήρθε η μαμά στο κρεβάτι, με φίλησε κι ύστερα έφυγε... "Ήρθε ο μπέμπης", σκέφτηκα και η μέρα συνεχίστηκε κανονικά...
Ώρα:14:00μ.μ: Η επιστροφή από το τότε σχολείο μέσα στη αγωνία και τη χαρά! Επιτέλους θα έβλεπα εκείνο το μικρό πλασματάκι που ένιωθα εννιά μήνες στη κοιλιά της μαμάς! Η επιστροφή μου στο σπίτι φάνταζε κάτι παραπάνω από ονειρική, αλλά τελικά άλλη τροπή πήρε! Κανείς δεν μου είχε πει ότι η μαμά κι ο μπέμπης θα έρχονταν έπειτα από λίγες ημέρες στο σπίτι! Η στεναχώρια και το κλάμα ήταν η συντροφιά μου εκείνες τις μέρες, με αποτέλεσμα ο ακατέβατος πυρετός μου!

28/05/2012
Ένα δύσκολο απόγευμα του Μαΐου, ο μπέμπης με εξετάζει στις ερωτήσεις εισαγωγής των Λατινικών. Εγώ κολλάω κι εκείνος παλεύει να με ξεμπλοκάρει! Και τα καταφέρνει! Πάντα τα καταφέρνει άλλωστε!Πάντα είναι εδώ! Πάντα η αγκαλιά του είναι εδώ!

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα είναι για πάντα ο μικρός μου πρίγκιπας! Εκείνο το όμορφο, γλυκό μωρό που μ΄ένα του χαμόγελο διώχνει κάθε πίκρα μου! Πάντα! Μα πάντα!

Να σε χαιρόμαστε! Και να είσαι πάντα εδώ! Όπως κι εγώ!




*Συγγνώμη που δεν 
ήμουνα για σένα ουρανός!

4 σχόλια:

  1. τι γλυκό!!με συγκινησες :)
    πάντα έτσι αγαπημενοι να είστε... <3 που θα είστε! είμαι σιγουρη! ^

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πόσο γλυκό και αληθινό;
    μου άρεσε τόσο αυτή η αντίθεση
    ανάμεσα στο τότε και στο τώρα!

    να τον χαίρεσαι!

    Καλό σου απόγευμα γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

γλυκά χαμόγελα....