*κάθε τέλος....

....και μία καινούργια αρχή!

Μα ναι! Το πιστεύω... Πάντα το πίστευα άλλωστε! 

Εκείνη τη μέρα.... Το βροχερό απόγευμα του Οκτώβρη... 

Τελείωσαν τα παραμύθια της γιαγιάς... Εκείνα τα γλυκά, 

όλο ευτυχία μάτια της, τα είδα για τελευταία φορά! 

Μα ήταν ευτυχισμένη... Εγώ το ξέρω! Μου είχε πει τα

μυστικά της και ήξερα πως ήταν ευτυχισμένη....

Θυμάμαι χαρακτηριστικά, μια κουβέντα της: "Κάθε τέλος, κι αρχή μικρή μου..."

Κι έτσι κι έγινε... Εκείνο το απόγευμα ήταν

καθοριστικό για τη ζωή μου... Για τη ζωή μας πια..

Κάποια πράγματα λέγονται καλύτερα

με τα μάτια... Θυμάσαι εκείνο το απόγευμα?

Με ακούμπησες... Με έφερες κοντά στο πρόσωπό σου

και με φίλησες.. Αυτό το φιλί! Το θυμάμαι σαν χθες..

Ζεστό, γλυκό, τρυφερό...

Σαν τη κοινή ζωή μας! 

Όσα κι αν έρθουν, εγώ θα είμαι εδώ! ♥ 

Δεν σ'αφήνω εγώ... Ποτέ! 

Ακούς? Ποτέ! ♥♥

*η νεράιδα... 

η δικιά σου!

it's our life!